Zgodnie ze znowelizowanym art. 58 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,  w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W myśl § 1a, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. Zgodnie natomiast z dodanym do kodeksu § 1b, na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.

W świetle unormowań sprzed nowelizacji, jednym z koniecznych elementów wyroku rozwodowego, określonych w art. 58 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego było rozstrzygnięcie o kontaktach rodziców z dzieckiem i to nawet w sytuacji istnienia porozumienia między rodzicami dziecka, którzy zgodnie uznawali, iż nie ma potrzeby regulowania ich kontaktów z dzieckiem i w związku z tym nie zgłaszali potrzeby ich regulowania. Taka konstrukcja często spotykała się z krytyką, a regulowanie kontaktów rodziców z dzieckiem uważane było za bezcelowe, w przypadku braku konfliktu w tym zakresie pomiędzy rodzicami dziecka. Regulacja ta zakładała zatem pewien automatyzm rozstrzygania, co z jednej strony ograniczało zakres autonomii sędziowskiej, a z drugiej strony prowadziło do utrzymywani się, a nawet zaostrzania konfliktów miedzy rodzicami dziecka na tym tle.

Nowelizacja ustawy utrzymuje regułę, zgodnie z którą w pierwszej kolejności o sposobie utrzymywania kontaktów rodziców z dzieckiem po rozwodzie powinni decydować sami rodzice w drodze porozumienia. Doprecyzowana została natomiast forma, w jakiej porozumienie takie ma być zawierane. Ustawa przewiduje bowiem, że ma być to porozumienie pisemne. Jeżeli porozumienie takie nie zostanie wypracowane sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzygać będzie o sposobie utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem po rozwodzie.

Dodanym do art. 58 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego § 1b zniesiony został dotychczasowy obowiązek rozstrzygania przez sąd o kontaktach rodziców z dzieckiem. Na zgodny wniosek rodziców dziecka, sąd pozostawi im bowiem swobodę w kształtowaniu tych kontaktów.

Kancelaria prowadzi sprawy z tego zakresu w Pile, Złotowie i Wałczu